Film "Profesor" momentami bardzo przypomina mi "American Beauty" Sama Mendesa.

W obu filmach mamy panów w średnim wieku, którzy za sprawą impulsu postanawiają radykalnie zmienić swoje życie. Obaj mają też żony, które ich zdradzają, a im to (pozornie przynajmniej) zwisa. Relacje małżeńskie obu par Richard-Veronica oraz Lester-Carolyn są bardzo podobne. Ponadto w obu tych filmach tematem przewodnim jest dobre przeżycie życia.

Scenografia podczas obiadu Richarda z rodziną jest bardzo wierną kopią scenografii z filmu Mendesa. To było pierwsze, tak wyraźne odniesienie, które zauważyłam. Wszystko tutaj było idealnie odwzorowane- zielone ściany, wiszący na ścianie obraz, a nawet miejsca, które zajmują przy stole domownicy (czyli rodzice naprzeciw siebie przy krótszych krawędziach, a córka przy tej dłuższej). No i tak samo jak Lester i Carolyn, Richard i Veronica mają tylko jedną córkę.

Oba te filmy mają ten cudowny komiczno-tragiczny charakter, który uwielbiam i świetne dialogi (oraz monologi). Główni bohaterowie raczej sporo przeklinają i mają zajedwabiście cięte języki. No to był miód na me uszy. Pewno reżyser "Profesora" bardzo lubi "American Beauty", że aż tak się na nim wzorował. Jak dla mnie był to bardzo udany seans, pełen śmiechu i wzruszeń.