Z jednej strony trzymający pod napięciem thriller (nawet jak na lata 50 przerażający!) a z drugiej kiczowata, dziecinna niemal opowieść (te kevinowe święta na końcu, okropne religijne piosenki, argh!). Ogólnie jednak mnie zachwycił, chwilami przerażał...
Postać Powella jest niesamowita... Człowiek wprost opętany przez szatana, prawdziwy psychopata, te jego podniosłe słowa, gesty... Chwilami obraz wręcz hipnotyzuje, przeraża.
Jego totalnym przeciwieństwem jest zakręcona panna Cooper, opiekująca się sierotami, opowiadająca historie z pisma św. w tarantinowski sposób :D i paradująca z shotgunem.
Młody aktor spisał się świetnie w roli twardego dzieciaka, ale już jego siostrunia - no w sumie ze 4 lata miała - jest bardzo drewniana, nawet postać nie jest dobrze wykreowana - raz płacze, bo księżu ją obraził, innym razem rzuca się mu na szyję!
Film porusza istotny wątek ciemnoty, tępych zacofanych katoli (od jakich nasz naród cierpi), którzy to do kościółka chodzą i się modlą, idealizują kler i - w przypadku nadużyć - potrafiliby rozszarpać biedne niewinne dzieci 'bo przez nie ksiądz zgrzeszył'. Podobny stosunek do spraw cielesnych (akurat to mi nie pasowało do Powella - taki 'hedonista' jak on raczej powinien obracać żonę do wycieńczenia no ale...)
... Ale kodeks Haysa. 'Noc Myśliwego' powstał w czasach niewielkich możliwości w kinie (no chyba że poprawnych show dla plebsu) i swobody środków. I tak sam pomysł złego księdza i jawnej krytyki wszelakiej nerwicy eklezjogennej jest bardzo kontrowersyjny... Żeby zrównoważyć wątek 'złej religii' stworzył symboliczne niemal zestawienie diabła (Powell) który kiedyś był aniołem, jak i Anioła - Cooper, ich walka była walką jego rąk na początku (Love-Hate). Tak samo, żeby nie propagować przestępczości, Harper Junior musiał wpaść w rozpacz (co jest naturalne) przy aresztowaniu klechy i zwrócić pieniądze wspaniałym przedstawicielom prawa.
Bardzo rozczarowała mnie konfrontacja z Harperem na końcu... Spodziewałem się apogeum thrillera, mrocznej muzyki i przerażenia, ale sam Mitchum jako reżyser poszedł na łatwiznę i podrzucił sobie kota pod nogi, by potem - wyjąc niczym kopnięty kundel - czekać na stracenie w stodole... Bardzo słabo.
Mogło być 10, ale za bardzo spieprzyli zakończenie.