Wzór piękności

Hehe no za pierwszą połowę filmu mimo toporności(Crichton reżyserem nigdy nie będzie) dałbym wyzszą ocenę, ale po połowie film sie posypał jak domek z kart. Że dupy nie urywa to wiedziałem od pierwszych minut, ale zaciekawił mnie tym niepowtarzalnym klimatem lat 80' no i oczywiscie tymi dziewczynami z żurnali hahaha...

mało znana, niezbyt krwawa satyra na kult piękna i perfekcji, sama w sobie dosyć biedna, nabiera dodatkowych znaczeń w kontekście wspaniałego Neon Demon refna

Larry Roberts (Albert Finney) to chirurg medycyny estetycznej, który niedawno przeprowadził kilka operacji plastycznych u aktorek reklamowych. Było to o tyle dziwne, że aktorki i przed operacjami były powalająco piękne, a chirurgiczne poprawki były przez nie ściśle określone co do milimetra. W jakiś czas później...

Nie jest to kino wybitne, ale swą stylizacją i oddaniem ducha epoki, nadrabia braki. Niestety sama końcówka to straszne kuriozum.

Cały ten film mocno naciągany, coś mi się w nim nie zgadza i coś tu jest źle zrobione, albo przynajmniej takie sprawia wrażenie... dam z 7 bo nawet się nie nudziłem no i nadrabia muzyka i ładne panie.